دوستان خوبم  این پست  مربوط میشه به خداحافظی من. دلم نمی آید از این محیط دوست داشتنی و زیبایی که به همراه شما داشتم، دل بکنم و بروم اما واقعاً مشغله های کاری ام اجازه نمیدن به وبلاگم اونجور که دوست دارم برسم. به همین خاطر شاید... تا همیشه تعطیلش کنم.

  ولی با شما و وبلاگهایتان همچنان هستم ... قهوه های تلخ اما شیرین هانیه جون رو حتما میام میخورم گاهی میهمان کلبه ­ی متفاوت (کلبه ی عشق و تنهایی) خواهم شد و برای یاس عزیزم شعرهای بنفش خواهم نوشت و تنهایی نیلوفر عزیزم رو  شریک خواهم شد و با دلتنگی های تاراجون همراه خواهم بود و به بروس لی با ترس و لرز سر خواهم زد وااااااای چقد وقت گیر شد... پس کی به کارام برسم؟ خلاصه گاهی سر می زنم و براتون یادگاری میذارم... تا به قولی "از دل نرود هرآنکه از محیط مجازی برفت!"

 برایتان آرزوی لحظه هایی سرشار از عشق و دوستی می کنم.